- рәуіштес
- син.: тәрізді- Талабыңа нұр жаусын!.. - Осы рәуіштес ізгі тілектер жан-жақтан жаңбырша жауды (Ә.Әлішев).
Синонимдер қазақша сөздік. 2015.
рәуіштес
Смотреть что такое "рәуіштес" в других словарях:
бѣситисѧ — БѢ|СИТИСѦ (47), ШОУСѦ, СИТЬСѦ гл. 1.Быть одержимым бесом, быть в состоянии сумасшествия: Главизна •з҃• о имоуштиихъ подроужиѥ бѣсѩштесѩ. и того ради хотѩштиихъ. иноу по˫ати. (δαιμονιζομένην) КЕ XII, 12а; Аще къто вѣрьнъ бѣситьсѩ. или подобаѥть… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
въроучениѥ — ВЪРОУЧЕНИ|Ѥ (5*), ˫А с. 1. Поручение; действие, дело: Аще кто о г(с)ѣ ненѹжно върѹчениѥ слѹжбы приѥмъ. не искѹсно что написа. при˫а бо орѹжиѥ на брань врагѹ. принесе же ѥ въ своѥ ср҃дце. (ἐγχείρημα) ПНЧ 1296, 44 об.; Аще кто рабѹ или своводьнѹ.… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
непослоушаниѥ — НЕПОСЛОУШАНИ|Ѥ (12), ˫А с. Непослушание, неповиновение: и томѹ ѹбо таковыи ѥже ѿ непослѹшани˫а начинаниѥ (ἐξ ἀβουλίας) ЖФСт XII, 141 об.; не покорѧштесѧ мѹчени бѹдѥте... мьсть достоинѹю непослѹшань˫а приѥмлюште. (τῆς ἀνηκοΐας) ΚΕ XII, 20б;… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
подроужиѥ — ПОДРОУЖИ|Ѥ (57), ˫А с. Супруг, один из супругов: Мънога же лѣ(т). дарѹи б҃ъ… самомѹ емѹ. и… Θеофанѣ. и чѧдомъ ею и подрѹжиемъ чѧдъ ею. ЕвОстр 1056–1057, 294в (зап.); Слышахъ нѣкы˫а мирьскы˫а лѣнь живѹща. и гл҃авъша къ мънѣ. како можемъ съ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
айпара — (ҚХР) 1. айдың парасы, жүзі, беті. А у ы с. әшкере, көрнекті, әдемі. 2. А й п а р а н ы айдың періштесі деп ұғуға да болады (ҚХР) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алатын алдаштай көру — (Сем.: Ақс., Көкп.) бас ию, жоғары тұту, қадірлеу. Ол Ахметті а л а т ы н а л д а ш т а й к ө р е д і (Сем., Көкп.). Діни ұғымға байланысты шыққан сөз. Алтай тілінің құманды диалектісінде: алдачы ажал періштесі, өлген адамның жанын алатын рух (Н … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ара кіндік — (ҚХР) әр кезде, кейде. Кенжеғазы бұл адаммен жиын топтарда а р а к і н д і к бірге болғанымен, іштесіп, сыр шертісіп көрген емес (Ғ. Қан., Бұрқ., 24) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көкшірей — ет. сөйл. Көкшіл тарту, көгеру. Күйіп жана бастаған күн к ө к ш і р е й г е н аспаннан қарғып түскісі келгендей адамзатқа өштесіп тұр (О. Бөкеев, Өз отыңды., 14) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
